Uroki i bogactwo przyrodnicze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej

Enklawa naturalnego piękna, jakim jest Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej, rozpościera się na obszarach o niezwykle zróżnicowanych cechach geograficznych. Część zachodnia i północna parku to terasa nadzalewowa – płaski obszar położony ponad Zalewem Wiślanym, oraz obszar brzegowy Wysoczyzny Elbląskiej, gdzie strumienie wydrążyły głębokie wąwozy idące prosto do Zalewu Wiślanego. Deniwelacja terenu jest tu zauważalna, a niektóre fragmenty strumieni przypominają górskie potoki ze swym gwałtownym nurtem i znacznymi spadkami. Wszystko to otoczone jest charakterystycznymi dla tej wysoczyzny lasami, głównie bukowymi.

Na południowym brzegu Zalewu Wiślanego, między Elblągiem a Fromborkiem, można natknąć się na odcinki klifu, które obecnie są oddalone od brzegu zalewu. Natomiast wschodnia i centralna część Parku stanowi tzw. wierzchowinę Wysoczyzny – łagodne wzgórza przeznaczone dla rolnictwa. Ta różnorodność krajobrazów sprawia, że wiele osób nazywa Wysoczyznę Elbląską „Bieszczadami Północy”.

Struktura powierzchni parku jest urozmaicona: 67% stanowią lasy, 0,77% to powierzchnia wodna, 24% to użytki rolne, 2,7% to tereny zabudowane a pozostałe 5,53% to inne rodzaje terenu.

Bioróżnorodność tego miejsca jest niebywała – na terenie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej można spotkać około 800 różnych gatunków flory. 154 z nich to rzadkie i zagrożone gatunki roślin objęte ochroną. Są tu również rośliny typowe dla obszarów podgórskich takie jak: czosnek niedźwiedzi, pióropusznik strusi, tojad dzióbaty, lilia złotogłów, żebrowiec górski czy przetacznik górski. Obszar ten zamieszkuje również około 173 gatunki fauny w tym około 150 gatunków ptaków. Niektóre z nich są rzadko spotykane i chronione prawem – wilk, bielik, orlik krzykliwy, błotniak łąkowy, mopek czy grzebiuszka.

Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej zajmuje obszar o powierzchni 13417,47 ha.